Lubię być kurą domową.

Kura domowa.
O niej dziś mowa.
Przez wiele kobiet uważana, za gorszy "gatunek", za zło, za stanie w miejscu bez samorealizacji, perspektyw.

Zwykle postrzegana za zaniedbaną, brzydką, wiecznie niezadowoloną.

Utożsamiam się z nią, jednak mam inne zdanie na ten temat

Przede wszystkim nie jestem nią z przymusu, a z faktu iż lubię takie życie.
Jestem kurą domową, lubię nią być i chcę nią być.
Gdybym tak jeszcze miała swój dom, gdzie latem mogłabym sadzić warzywa, kwiatki...
Dzieci biegałby w ogórku, a ja patrzyłabym na nich, pijąc kawę na tarasie, bądź plewiąc roślinki.
Podoba mi się takie życie.
Lubię dbać o dom, sprzątać i gotować.
Lubię opiekować się Antkiem i rozmyślam już o opiece nad F bądź M. ( oj tak mi się marzy)
Lubię pracować w domu i liczę, że moje zlecenia się rozkręcą.
Owszem czasem brakuje mi towarzystwa, więc zwykle wtedy pakujemy Antka do samochodu i pędzimy do znajomych, nadrabiamy braki, pijemy herbatę i napawamy się tymi chwilami..

Lubię mieć porządek w domu, dlatego latam ze szmatą w ręce niemal cały dzień i dobrze mi z tym.
Ze względu na Antka wiele mebli musi być zabezpieczonych, a groźniejsze przedmioty są schowane wysoko.
I przez to składowanie rzeczy na wyższych płaszczyznach w mieszkaniu ma się wrażenie, że panuje bałagan.
Rozmyślamy więc z Arkiem o zmianie mebli, o ich ustawieniu, wymiarach, wyglądzie.

Będzie ład i porządek !

Mniej do sprzątania i uczta dla oka ;)

Ale to latem.