Pierwsze cięcie!

Oj ile stresu było.
Ręce trzęsły mi się od rana.
Matka z sercem w gardle, pakowała zabawki do torby i z drżącymi nogami kierowała się do auta.
Syn, w nastroju wyśmienitym, z uśmiechem na twarzy, przekroczył drzwi salonu fryzjerskiego.
Wybraliśmy salon, zaufany przez nas, gdzie znamy szefową, do której mamy pełne zaufanie.
Antek usiadł na krześle, przypominającym rower z kierownicą, którą początkowo był zachwycony.
Wszyscy zabawiali syna mego.
Początkowo rozdawał uśmiechy i nie bał się brzęczącej maszynki do strzyżenia.
Po chwili przyszło jednak znudzenie, a co za tym idzie płacz i lament.
Chwila przerwy, czas na przytulanie z mamą, trochę zabawy, buziaków.
Mały reset wystarczył i pani fryzjerka mogła dokończyć swoją pracę.
Tyle stresu, a kilka minut cięcia i po krzyku!
Antoś dostał lizaka w prezencie i z uśmiechem na twarzy wychodził z salonu, machając wszystkim paniom papa.
Pierwsze koty za płoty!

Mój piękny chłopak!

Czyż On nie wydoroślał przez to cięcie?!?! Czyż nie?!