Nasza codzienność.

Nasza codzienność.

Nasza rutyna.

Leniwe pobudki, spacery, drzemki, posiłki.

Są dni, kiedy chcę płakać ze szczęścia i miłości.

Są i takie, kiedy mam ochotę wyjść i wrócić za kilka dni.

Kiedy Antałek ma dobry dzień, czas mija miło i w pełnej harmonii.

Zwykle wtedy nasz dzień wygląda tak:

8:00-9:00- Pobudka

9:15- Kaszka

10:00- Śniadanie

11:00-11:30- Pierwsza drzemka

13:00-13:30- Zupa

14:30-15:00- Drugie danie

16:00-16:30- Druga drzemka

17:00-17:30- Owoc

20:30- Kąpiel

21:00- Kaszka

21:15- Sen

W międzyczasie są spacery, zabawy, tulenie i śmiechy.

Obiady staram się gotować na dwa dni, by co drugi dzień mieć chwilę luzu i odpoczynku.

Zwykle wtedy, wykorzystuje " wolny dzień od obiadów" i podczas drzemki Antałkowej, ćwiczę, czytam książki, piszę posty, maluję paznokcie, dbam o siebie.

W miejscu gdzie mieszkam, brakuje mi wielu rzeczy.

Przyjaciół, rodziny, sklepów, więcej niż dwóch autobusów do centrum.

Śmieję się, że gdy wybywamy na weekend do rodziców, to czuje się jak wypuszczona z klatki. 

Biegam po sklepach, umawiam się z ludźmi, wychodzę z domu.

Czuję, że żyję.

Mimo, że od mojego miejsca zamieszkania, do centrum miasta jest pół godziny drogi autobusem, to, prawda jest taka, że z małym dzieckiem, ciężko mi wszytko zorganizować tak, by wybywać często.

Staram się jak mogę, ale różnie mi to wychodzi.

Choć i tak jestem już mobilniejsza niż kiedyś.

Biorę Antka w Tulę i heja ;)

Posiłki.

Jedzenie Antałkowe, kroję w kawałki i nabijam mu na widelec, który mu podaję.

Synek bierze go do rączki i ładnie zjada jego zawartość.

Staram się nauczyć, by jadał sam.

I o ile jedzenie rączkami nie sprawia problemów żadnych.

O tyle, nauka nabijania jedzenia na widelec idzie nam opornie.

Jeśli macie jakieś metody by nauczyć dziecko nabijać jedzenie na widelec oraz sprawić by talerzyk dziecka z jedzeniem nie lądował co chwilę na podłodze ( Antek z chwilą gdy kładę jego talerz na tackę, zaczyna się nim bawić i wyrzuca z niego jedzenie , a później i sam talerz) podzielcie się nimi w komentarzach. ;)

Zupkę jemy razem.

Antek jest karmiony nią przez nas.

Z usypianiem zwykle nie ma problemów.

Kiedy widzę, że Antałek jest marudny.

Przytulam go i wkładam do łóżeczka.

Zwykle zasypia w kilka minut, mrucząc sobie przy tym jakieś swoje melodie.

Są jednak dni, kiedy usypianie trwa 20-30 minut i mają miejsce lamenty i płacze.

Przeczekuję takie zachowanie.

Co jakiś czas, biorę syna na ręce, uspokajam, mówię do niego czule, całuję i odkładam ponownie.

Taka metoda  u nas działa i sprawdza się.

Miłego dnia!

Pozdrawiamy 3xA.

Ps. Od dziś zablokowana jest możliwość komentowania przez anonimy. ;)