Tell me black or white what color is your life

Inność - pojęcie ostatnio bardzo popularne, nadużywane oraz często nietolerowane. Bo homoseksualista, bo żyd, bo inny, bo wymalowany, bo z krzywymi zębami, bo otyły, bo za chudy... Społeczeństwo mierzy swoją miarą wszystkich i jednych akceptuje, drugich już nie. Jeszcze pal szczęść, gdyby na wewnętrznym braku tolerancji, akceptacji się skończyło. Zwykle jednak ludzie plują jadem na prawo i lewo, krytykując publicznie, otwarcie, na forum. Wiem, bo sama nie tak dawno tyle jadu w sobie miałam. Co się zmieniło?... Życie... zostałam matką.


Jeszcze nie tak dawno osoby typu Michał Szpak ( bo to jego osoba zainspirowała mnie do napisania tego postu) budziły we mnie mieszane uczucia i mogłabym użyć w jego stronę wiele nieprzychylnych słów. Jednak, zaczęłam się zmieniać... Nie wiedziałam skąd we mnie ta nagła zmiana, ta akceptacja wielu zachowań, osób, o których kiedyś miałam zupełnie inne poglądy. Po wielu przemyśleniach, zrozumiałam. Macierzyństwo mnie zmienia. Dociera do mnie, że dany artysta jest czyimś dzieckiem.. czy to, że różni się trochę od innych zmieni stosunek rodzica do niego, zmieni jego miłość? Myślę, że nie. Myślę, że jest to cholernie trudne, zaakceptować inność osoby, którą się kocha, jednak miłość rodzica przetrwa wszystko i póki ta inność, nie będzie wiązała się z rażącymi łamaniami wszelkich etycznych zasad, to akceptacja takiego człowieka będzie miała miejsce szczybciej niż nam się wydaje.
Zaczyna też do mnie docierać, że życie jest przewrotne. Wiadomo, byłabym szczęśliwa, gdyby Antek wyrósł na przystojnego, zaradnego, mądrego człowieka. By znalazł równie mądra, kochającą i oddaną żonę, miał dzieci. Jednak to moja wizja. To moje marzenie.  Nie wiem jak potoczy się jego życie. Wiem, jednak, że jeśli bym nie zmieniła swoich poglądów i otwarcie bym krytykowała każde inne zachowanie człowieka, odbiegające od mojej osobistej normy, mogłabym sprawić, iż ewentualne, odmienne poglądy Antka zostałby przede mną zatajone, bo bałby się konfrontacji i nie akceptacji.  Chyba nie o to chodzi? Owszem nie toleruję wszystkiego, nie jestem super, hiper otwarta na nowości, poglądy, zachowania, jednak muszę pamiętać, by ewentualne przeciwne zdanie zachować póki co dla siebie. Muszę mieć zakodowane w głowie, że zawsze istnieje ewentualność iż moje dziecko, czy kuzynostwo, czy dzieci przyjaciół, mogą wyrosnąć na całkiem innych ludzi,niż sobie wymarzyliśmy. Choć nie ukrawam, że chyba obcą osobę łatwiej zaakceptować, niż inność bliskich. Wiadomo, łatwiej nam się mówi o czymś co nas nie dotyczy, co wydaje nam się, że nigdy nas nie spotka... ale tego nie możemy być nigdy pewni w 100%.
Nauczyliśmy się żyć według pewnych stereotypów. Ładny, brzydki, głupi, fajny. Owszem ciężko mi się wyzbyć jakiegoś dystansu do człowieka, który swym zachowaniem wykazuje niski poziom intelektualny, bądź kieruje się zasadami w życiu typu : kłamstwa, zdrady, oszustwa. Jednak przestał mi przeszkadzać czyjś odmienny wygląd, poglądy, inność.
Co ciekawe, zauważyłam, że kiedy moje życie ograniczało się do monotonii... prania, sprzątania, braku diety, obowiązków domowych, opieki nad małym dzieckiem, byłam bardziej zawistna, zołzowata, zazdrosna. Teraz kiedy jestem zadowolona ze swojego życia, kiedy robię postępy w pracy, diecie, realizuje się , nie mam ochoty i czasu na czepianie się innych. Moje życie jest ciekawe, kolorowe, barwne, więc nie przeszkadzają mi inne inności bo skupiam się na sobie.
Ja sama mam mnóstwo wad, mnóstwo cech z których inni mogą się pośmiać, ponabijać, powytykać palcem. Niektórzy to robią, czasem im to wychodzi i potrafią wbić szpilkę, ale uodparniam się i przestaje się tym przejmować. Żyję swoim życiem i czyjeś kąśliwe uwagi mnie nie interesują, a moje kąśliwe uwagi na temat innych, zachowuję już dla siebie. Nie krytykuję otwarcie,na forum , a w swoim myślach, w swoim domu.

Może warto wyluzować, przestać oceniać, zająć się sobą i cieszyć się z życia. Starać się, by nasze życie było zgodne z naszymi zadami, postępować tak, by niczego nie żałować. Błędy, porażki są potrzebne, więc i je należy popełniać, by wyciągać wnioski, by uczyć się z nich.
Zatem nie ważne, czy facet z kolorowymi paznokciami wydaje się nam inny , spójrzmy na to, czy mimo owych odcieni, jest on dobrym człowiekiem. Jeśli, nie kradnie, nie zabija, pomaga, ma dobre serce, to odpuśćmy wszelkie osądy na temat jego stylu i dajmy mu żyć, bo w ten sposób polepszymy ten chory system.

1. When loneliness is knocking on your door

everything you loved just disappears 

and when you feel that everything is lost 

you need to know

there's no life without tears 

Ref. Tell me black or white 

what color is your life 

try to ask your heart

who you really are 

2. No one is

forever beautiful and young

everything you know

just disappears

fame and gold are nothing you can be sure

when there is no love in your heart 

the choice is yours 

who you really want to be

don't be afraid of your destiny

so when you feel 

that everything is lost

you need to know

there's no life without fear 

Ref. Tell me black or white 

what color is your life 

try to ask your heart

who you really are 

Every day we must fight with the wind 

we have to live 

all these things are just empty desire 

'couse ther's no smoke without fire