Mam tę MOC!

Pogoda i upały powoli odpuszczają.  Żar z nieba nie dusi i nie piecze tak, jak tydzień temu.
Chwila deszczu, konkretnego deszczu w efekcie czego  zalania, podtopienia są. Idąc dziś na spacer z Antkiem i przechodząc przez osiedle domków, widziałam, jak niektórzy używali osuszaczy, by osuszyć piwnice i garaże ( coś na kształt tego http://www.osuszacze.watersmile.pl/ )
Kosmos. Kilka dni temu upały, 40 stopni, susze, a teraz takie cuda.  Choć przyznam, że dla mnie, lekkie ochłodzenie to raj. I pomyśleć, że kiedyś uwielbiałam takie temperatury, leżenie plackiem na plaży przez wiele godzin. Jazda na rowerze w najgorsze upały, bieganie, sporty... teraz spacer między 11 a 15 był dla mnie koszmarem...  Chyba się starzeję...

Kilka stopni mniej to i żyć się chce. Przyznaję się bez bicia, iż podczas upałów, odpuściłam trochę z dietą. Wyrzuty sumienia mam straszne ale nie potrafiłam jeść przy takiej temperaturze. I nie, nie - to nie tak, że jadałam niezdrowo. Głównie chodzi o to, że jadałam nieregularnie. Brak 5 posiłków, a zamiast tego 2 posiłki.  Czasem trafił się jakiś grzeszek - byle coś szybko zjeść i nie gotować. 

Trwało to 6 dni. Dla niektórych mało - dla mnie bardzo długo.

I wiecie co jest najgorsze?

Nie ta chwila słabości, bo przychodzi taki czas, że i na nią trzeba znaleźć miejsce.

Nie to jedzenie, którego nie powinnam zjeść.

To TO uczucie, kiedy budzisz się rano i źle się czujesz... Ciężka, ociężała, bez humoru, siły, energii.

To było najgorsze. Samopoczucie, a bardziej jego brak.

Po tych 6 dniach wróciłam, zmobilizowana, systematyczna i z nową dawką mocy.

Po kilku dniach zdrowego, regularnego jedzenia, poranek stał się na nowo przyjemny. 

Wstaje wypoczęta, bez podkrążonych oczu , bez wydętego brzucha, z ładniejszą cerą.

Z uśmiechem na twarzy, że Mam tę moc , że mogę wszystko!

Spinam więc pośladki i idę dalej przed siebie. Do celu! Do przodu!