Etap : NOCNIK.

Od miesiąca, Antoni kiedy miał zamiar sikać w pieluchę dawał mi wyraźne znaki, że to nastąpi. Łapał się za pieluszkę i mnie wołał... Sama nie wiem, czy z czystego lenistwa,   ignorowałam te znaki i dawałam mu przyzwolenie na zabrudzenie pieluszki, czy w głowie sobie zakodowałam, że dopiero po drugich urodzinach zacznę akcję nocnik.. Sama nie wiem...

Tydzień temu, Antek dostał odparzenia od jednorazówki. Był u dziadków, ja na zakupach, a na dworze upał. Dupcia się pociła i efekt był natychmiastowy.. Nie mogliśmy się pozbyć wysypki, więc mąż w poniedziałek rzucił hasłem " niech pobiega nago, dajmy mu nocnik". Raz, drugi, trzeci, wytłumaczyliśmy i wszystko załapał, a po chwili do nocnika wędrowały siuśki i kupka. Każdy kolejny dzień  wyglądał tak samo. Po nocy, ściągam pampersa i po domu Antek biega bez niego. Na spacery zakładam wielorazówki, stroną " na mokro" do góry, dzięki czemu podczas wypróżniania Antek odczuwa dyskomfort. Po powrocie do domu, niemal na równo ze ściąganiem butów, ściągam pieluchę i proszę by załatwił się na nocnik. 

Wpadki się zdarzają.. czasem nie zdąży, czasem zapomni, czasem myśli, że już skończył, wstaje i.... Nie mam parcia na odpieluchowanie na już, w tej chwili. Ciszą mnie małe sukcesy, mniejsza ilość prania, jego "wywietrzona" dupcia i ta radość, kiedy widzę, że świadomie idzie na nocnik bez naszego przypominania. Duma mnie rozpiera, że rozumie, że się zmienia, dorośleje mi.

Już na swoje pierwsze urodziny Antek dostał nocnik, jednak okazuje się on troszkę za niski  z przodu. Interes wystaje mu podczas sikania, dzięki czemu moja imitacja drewna czyli panele, toną w siuśkach. Zakupiłam więc ikeowski model z wyciąganym pojemnikiem i liczę, że problem zostanie zażegnany. Poleciło mi go wiele mam. Zobaczymy jak to będzie.. może to tylko Antkowa, chwilowa fascynacja nocnikiem.. może to minie.. Sama nie wiem.. Ja przeliczam każde "złapane siuśki i kupkę" na wkładki do wielorazówek. Każda " oszczędzona" pieluszka mnie cieszy ;)

Tak już miałam kończyć, a uświadomiłam sobie, że od kilkunastu tygodni, nie pisałam nic o postępach Antka, na dany miesiąc jego życia. Cztery dni temu, kopia mojego męża skończyła 21 miesięcy. Rozumiecie to? 21 miesięcy!!!!! Plus 9 w moim brzuchu, daje nam 30 miesięcy być razem.. nie mam pojęcia kiedy ten czas minął.

Ze statystyk:
Waga: 13,5
Rozmiar ubrań: 92/98. Z przewagą 92.
Rozmiar butów: 23
Zęby: 1,2,3,4. Jedna 5.

Nowe umiejętności:
- Wspomniana powyżej akcja nocnik
- Samodzielne jedzenie posiłków
- Skupianie się dłużej na zabawie, bajce. Czasem trwa to tylko kilka minut, lecz coraz częściej zabawa pochłania go nawet na godzinę.
- Troszkę więcej mówi ale szału nie ma: Baba, dada, tata, mama, ciocia, Tajga, ta, ne.
- Rozumie niemal wszytko o co zapytam, co poproszę by mi podał, pokazał.
- Grzecznieje. Nadal jest go wszędzie pełno, a kiedy mu czegoś zabronię wpada w złość, jednak zdarza mu się to coraz rzadziej.
- Kiedy zrobi coś złego i zwrócę mu uwagę, przyjdzie, przytuli w ramach przeprosin. Nie jest aniołkiem, ma charakterek, ale widzę znaczną zmianę na lepsze.
- Przechodząc przez przejście dla pieszych, łapie mnie za rękę, patrzy w prawo, lewo i dopiero idzie ;)