Ostre zapalenie krtani i tchawicy u dziecka- jak reagować?

Był to spokojny niedzielny dzień. Spacer w południe przy blasku jesiennego słońca, dobre humory, smaczne śniadanie, obiad, domowa pizza na kolację. Nic nie zapowiadało koszmaru jaki wydarzy się w nocy.

Takiego lęku, stresu i strachu nie czułam jeszcze.  Płakałam ,jednocześnie uspokajając się, że przecież trzeba się wziąć w garść i działać.  Na całe szczęście mam ogromne oparcie w mężu, który stanął na wysokości zadania i z głową na karku panował nad sytuacją, dzwoniąc na pogotowie, pouczając mnie co zabrać, przypominając o Marysi i prosząc bym się uspokoiła. 

Zacznijmy jednak od początku.

Położyliśmy się spać około 23:30. Padnięci, zasnęliśmy błyskawicznie. Do dziś dziękuję sobie w myślach, że nadal śpimy w jednym pokoju z Antkiem, gdyż godzinę później miał miejsce atak, który powodował szczekający kaszel uniemożliwiający oddychanie.  Gdybym spała w drugim pokoju ( a teraz w ciąży śpię bardzo mocnym snem) nie usłyszałabym cierpienia synka. 

Nie mogliśmy wyciszyć Antka, ciągle prosiłam go by się uspokoił i zaczął oddychać ale to pogarszało sytuacje. Doszedł płacz, który sprawił, iż o zaczerpnięcie oddechu było jeszcze trudniej. 

Decyzja była więc prosta- trzeba dzwonić po karetkę. 

W karetce Antoś dostał adrenalinę w nebulizacji, a jego stan lekko się poprawił.  Wystraszony był ogromnie. Trzymałam go na kolanach,a on wbijał we mnie swoje paluszki i każdy mój ruch powodujący lekkie "oddalenie się" od niego powodował płacz  i atak paniki. Nie mogłam wysiąść z karetki, nie mając go na rękach. Arek dojechał autem na równi z karetką, także był cały czas z nami. W szpitalu zostaliśmy przyjęci na oddział, gdzie Antosiowi założyli wenflon, dali ponownie inhalacje, zastrzyk i skierowali nas na salę. Zostałam na noc czuwając nad nim nieustannie. Świst i lekkie problemy z oddychaniem miały miejsce do samego rana. Z każdą jednak kolejną inhalacją, zastrzykami, lekami, jego stan się poprawiał i normował. Arek przyjeżdżał do szpitala i zmieniał mnie tak często jak tylko mógł, a na kolejne noce sam zostawał z Antosiem, bym ja z Marysią mogła spać w normalnych warunkach. Kochany jest. Był dla mnie dużym wsparciem. Bez niego ciężko byłoby przeżyć ten czas. Nie mogłam wybrać lepszego partnera, męża, przyjaciela i ojca dla moich dzieci. 

Po trzech dniach dostaliśmy wypis. Obyło się bez antybiotyków, gdyż ani gorączki, ani osłuchowo żadnych niepokojących zmian nie było.  Inhalacje z Nebudu, syropy i kilka zastrzyków w zupełności pomogło mu dojść do lepszego stanu. W domu inhalujemy się dalej zgodnie z zaleceniami, do kontroli idziemy w środę i liczymy, że po kolejnym weekendzie pomaszerujemy już do przedszkola. 

A teraz najważniejsze! Atak pojawia się zazwyczaj w nocy bez wcześniejszych objawów. 

Przy takim ataku ( który podobno jak pojawił się raz, może pojawiać się ponownie) należy:

- otworzyć okna, by ochłodzić temperaturę w mieszkaniu, bądź gdy np. mamy lato otworzyć lodówkę i stanąć przy niej z dzieckiem- pomoże to obkurczyć obrzęk krtani/tchawicy.

- przygotować nebulizację, choćby z samej soli

-  inną metodą jest też zamknięcie się z dzieckiem w łazience i puszczenie samej gorącej wody, a para która się bowiem wytworzy nawilży krtań, tchawicę

- uspokajać dziecko i samemu nie wpadać w panikę

- jeśli metody te nie pomagają udać się na pogotowie, zdzwonić po karetkę

Jak zapobiegać zapaleniu krtani?

- nie palić papierosów w domu

- używać nawilżacza powietrza szczególne w sezonie grzewczym

 - pilnować odpowiedniej temperatury w pokoju dziecka - maks 20 stopni 

- jednak często i to zawodzi, a złotego środka na uniknięcie zapalenia jeszcze nie ma ;(