Nielot czy orzeł?

Pewnie widzieliście kampanie reklamową " Nielot czy orzeł".  Fundacja Rodzice Przyszłości idealnie oddała charakter popełnianych błędów. Złych zdań, słów, które my rodzice, wypowiadamy. Często nagminnie. Często w przypływie złości. Często nie widząc jak w oczach naszych dzieci, po wypowiedzianym naszym zdaniu, pojawia się łza, bądź zawód i smutek.

Często spotykałam się ze stwierdzeniami, że dziecko do któregoś wieku nie rozumie, nie uczy się, nie słyszy "złego".  Tak jakby to na naukę życia, zaradności i wiary w siebie przychodził właściwy wiek. 

Dziecko kończy powiedzmy 5 lat i zaczynamy wyrabiać w nim poczucie własnej wartości, zapominamy o krzywdach jakie wyrządziliśmy mu wcześniej, podcinając mu skrzydła.

Nie, kochani. 

Staramy się o dziecko i już wiemy, że należy przyjmować kwas foliowy, należy zdrowo się odżywiać, by dziecko , które zagości w naszym brzuchu miało wszytko czego mu tylko potrzeba do właściwego rozwoju.  Później rodzimy, wydajemy na świat i dbamy, by było zdrowe, pięknie ubrane. By jadło wszytko co najlepsze, zdrowo i smacznie. By było szczęśliwe. 

Jednak czasem zapominamy o małych gestach. W natłoku obowiązków, zadań jakie czekają na spełnienie każdego dnia, popełniamy często małe błędy. Czasem wystarczy chwila by powiedzieć coś, co powtarzając jeszcze kilka razy w życiu naszego dziecko, sprawi, iż podetniemy mu skrzydła. 

Przemoc emocjonalna przyjęło się, że jest lepsza od przemocy fizycznej.  Bo dziecko nie ma śladów uderzenia, bo nie widać siniaków. Jednak w przemocy emocjonalnej sprawia się równie śliny ból. Ból, który odczuwa się do końca życia. 

Ta przemoc to wykorzystywanie, czasem nieświadome, przewagi dorosłego nad dzieckiem.  Powiedzenie mu czegoś "by sobie ulżyć", wiąże się z głębokim zranieniem tej niewinnej kruszyny. 

Wiem, że nie jest łatwo, sama nie jestem idealna i czasem powiem coś, czego żałuję ( nie koniecznie w kierunku do Antka ale i męża czy najbliższych). Gotując obiad, Antek akurat przychodzi pokazać mi jakąś ważną dla niego rzecz. Spławiam go zdaniem " Teraz nie mam czasu. Pobaw się wreszcie sam". Jestem spóźniona na wizytę u lekarza, na autobus, a Antek powolnie ubiera się... - komentuje niepotrzebnie.   Uważam jednak, że trzeba nad sobą pracować. Trzeba myśleć nad konsekwencjami naszych zachowań. Są chwile kiedy temperujemy siebie wzajemnie, uspakajamy emocje. Często rozmawiamy wieczorem, że nie powinniśmy tak mówić do Antka, czy do siebie.  Przyszedł dzień kiedy analizowałam sobie wieczorem cały dzień. Przeszedł mi wtedy przed oczami obraz mojego radośnie biegnącego do mnie syna. Antka, który trzymał kwiatek( drewniany tulipan). Kwiatek dla mnie. Szczęśliwy z uśmiechem na twarzy podbiegł do mnie by mi go dać. Miałam ręce  zajęte obieraniem ziemniaków. Prosiłam by położył mi go na stole. Nie chciał. Chciał mi go dać do ręki. Zmęczona i zirytowana podniosłam lekko głos. Wtedy Antek położył kwiatek bez słowa na stole i ze smutnymi oczami poszedł do pokoju. Do dziś pamiętam te smutne oczy. Od tego momentu gryzę się w język kiedy chcę powiedzieć coś czego mogę żałować. Dziecko obserwuje, koduje - to, że bezpośrednio jego dana sytuacja nie dotyczy nie znaczy, że nie weźmie z niej tego co złe i nie wrzuci i przemieli w swojej głowie.  

Jeśli ojciec źle traktuje matkę, to dziecko widzi to i zaczyna postępować podobnie, a w dorosłym życiu takie relacje będzie miało prawdopodobnie jego małżeństwo.

Dziecko kształtuje się z każdym miesiącem, dniem. Rozwija powoli skrzydła, by pewnego dnia pofrunąć i dumnie lecieć z rozwiniętymi skrzydłami. To my z każdym negatywnym, agresywnym, wybuchem emocji  podcinamy mu po troszku te skrzydła. Wyrywamy piórko po piórku.

Nie rańmy dzieci, myślmy nad tym co mówimy. Ocknijmy się.

Wierzę w nas, wierzę w Was- rodziców! Damy radę!

Nielot czy orzeł?- od Ciebie zależy czy będzie latać!

ŹRÓDŁO: http://www.butydobiegania.pl/

Ps. Szukam dobry butów, które będą odpowiednia i do ćwiczeń Chodakowskiej w domu jak i do biegania poza domem. Ktoś coś? Waga stoi w miejscu, co doprowadza mnie do szału. Muszę zwiększyć częstotliwość ćwiczeń. Pomóżcie.